نمیدانمـ چنــد ساله میشومــــ
سه شنبه, ۱ تیر ۱۳۹۵، ۰۲:۳۰ ب.ظ
بزرگــ میشوم
حـــس میکنم،
کـاملا.
هر روزی که از دانه دانه گیلاس های سرخ زندگی ام کم میشود میفهمم ...
یادم نمی آید اولین سحر با کدام واژه بیدار شدم،اما صدای مادرم را هرگز فراموش نخواهم کرد
یادم نمی آید هر ظهر چقدر از قامت من میان نور فرو میرفت و اندامم کش می آمد تا فهمیدم رنــج را
نمیدانم کدام سیب به من یاد داد که دیگر خودم باید شروع کنم، به کشف کردن
نمیدانم از کدام خیابان تنهایی را یاد گرفتم برای قدم زدن
یا بعد از بوق اِشغال کدام باجه تلفن فهمیدم انتظار چیست!
اما به یاد می آورم اولین کفشهایی که خودم انتخاب کردم چه رنگی بودند
و اولین آرزویم چه بود.
میدانم بعد از شکستنِ کدام لیوان، دانستم عطش چیست
و بعد از کدام عصر تابستان دلتنگی برایم تفسیر شد
میدانم میان کدام آدمها تنهایی مرا بغل میکرد ... هنوز هم میکند!
بزرگ میشوم
بدون اینکه فراموش کنم با دیدن رنگین کمان ذوق کنم
بدون اینکه برای برف بازی شوقم فروکش کند
بدون اینکه از یاد ببرم لوس شدن هایم شبها باید چه رنگی باشد
بدون اینکه شادیِ از دور دیدنِ قطار را از یاد ببرم
بدون اینکه بلد نباشم از دیدن گنجشک ها قلبم پر از شوق کودکی هایم شود
بزرگ میشوم
اما
دستهایمـ هنوز هنگام دیدن بادبادک پرواز میکند
قلبمـ از شنیدن "دوستت دارم" میخندد و میریـــــزد
چشمهایمـ هنوز از تاب خوردن هر کودکی برق میزند
پاهایمـ هیچوقت فراموش نمیکند کش و قوس های شیطنت تا کجاستـــ
و
لبهایمـ هرگز از یاد نمیبرد خنده و مهربانی موزون و رنگارنگ چگونه است
من اینها را به خودم قول داده ام.
_با ربط.نوشت:
تابستان که بیاید
نمیدانم چندساله میشوم
اما صدای غریبی
مرتب میگویدم:
-پس تو کی خواهی مُرد؟!
به کوری چشم کلاغ
عقاب ها هرگز نمیمیرند.
(با تلخیص)
به بهانه آمدنِ ماهِ سبزِ تولدم
هرچند بعد از یک عصر زمستانی، روز تولدت را بیگانه میابی و زیستنت را به یاد نمی آوری!
+ تیــــر در اساطیر ایران به معنی "فرشته ی باران" است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
راستی "زاویـــــه" هم یک ساله شد :)
حـــس میکنم،
کـاملا.
هر روزی که از دانه دانه گیلاس های سرخ زندگی ام کم میشود میفهمم ...
یادم نمی آید اولین سحر با کدام واژه بیدار شدم،اما صدای مادرم را هرگز فراموش نخواهم کرد
یادم نمی آید هر ظهر چقدر از قامت من میان نور فرو میرفت و اندامم کش می آمد تا فهمیدم رنــج را
نمیدانم کدام سیب به من یاد داد که دیگر خودم باید شروع کنم، به کشف کردن
نمیدانم از کدام خیابان تنهایی را یاد گرفتم برای قدم زدن
یا بعد از بوق اِشغال کدام باجه تلفن فهمیدم انتظار چیست!
اما به یاد می آورم اولین کفشهایی که خودم انتخاب کردم چه رنگی بودند
و اولین آرزویم چه بود.
میدانم بعد از شکستنِ کدام لیوان، دانستم عطش چیست
و بعد از کدام عصر تابستان دلتنگی برایم تفسیر شد
میدانم میان کدام آدمها تنهایی مرا بغل میکرد ... هنوز هم میکند!
بزرگ میشوم
بدون اینکه فراموش کنم با دیدن رنگین کمان ذوق کنم
بدون اینکه برای برف بازی شوقم فروکش کند
بدون اینکه از یاد ببرم لوس شدن هایم شبها باید چه رنگی باشد
بدون اینکه شادیِ از دور دیدنِ قطار را از یاد ببرم
بدون اینکه بلد نباشم از دیدن گنجشک ها قلبم پر از شوق کودکی هایم شود
بزرگ میشوم
اما
دستهایمـ هنوز هنگام دیدن بادبادک پرواز میکند
قلبمـ از شنیدن "دوستت دارم" میخندد و میریـــــزد
چشمهایمـ هنوز از تاب خوردن هر کودکی برق میزند
پاهایمـ هیچوقت فراموش نمیکند کش و قوس های شیطنت تا کجاستـــ
و
لبهایمـ هرگز از یاد نمیبرد خنده و مهربانی موزون و رنگارنگ چگونه است
من اینها را به خودم قول داده ام.
_با ربط.نوشت:
تابستان که بیاید
نمیدانم چندساله میشوم
اما صدای غریبی
مرتب میگویدم:
-پس تو کی خواهی مُرد؟!
به کوری چشم کلاغ
عقاب ها هرگز نمیمیرند.
(با تلخیص)
(از عاشقانه های سید علی صالحی)
به بهانه آمدنِ ماهِ سبزِ تولدم
هرچند بعد از یک عصر زمستانی، روز تولدت را بیگانه میابی و زیستنت را به یاد نمی آوری!
+ تیــــر در اساطیر ایران به معنی "فرشته ی باران" است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
راستی "زاویـــــه" هم یک ساله شد :)
وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
