من در پیِ خویشم
به
تو
برمیخورم اما...
دریا! مزن به سینه ی ما دستِ رد که مـــا
گر قطره ایم از آبــــِ وضویی چکیده ایـــــم
خواهم تـــو شوی محبوبــــــ دلم چون نرگس من دیوانه ی من
رویت رخ من، سویت ره من، هستی چو به دل، کاشانه ی من
از دو عالم دردت ای دلدار بس باشد مرا
کافــر عشقم اگر غیر تـو کس باشد مرا
به مــن ایمان بیاور با تامل، عشـــق،اندیشــه
همیشه پشت هر ایمان نیاوردن عذابی نیست