اوضاع این روزها طوری شده است که وقتی بعد از سه روز از خانه میروی بیرون
نگاهت به اطراف و دیگران و اتفاقاتی که رخ داده
چیزی شبیه نگاه اصحاب کهف است
پس از بیدارشدن از خواب سیصد ساله شان!
مثلا هفته پیش با تاکسی های معلوم الحال به مقصد مترو
که حدود 10 دقیقه فقط زمان میبرد
خانه را ترک میکنی
در حالی که کرایه آن مسیر 1100 تومان پول رایج مملکت است.
هفته ی بعد که میخواهی همان مسیر را (!) نه بیشتر و نه کمتر
با همان خودروها نه داغون تر و نه مدل بالاتر
به نزدیک ترین متروی محل زندگیت بروی
یکهو میبینی کرایه اش شده است 1300 تومان!
بعد کلی فکر میکنی به اینکه
خب الان مگر مسیر دورتر شد،
با بنز به مترو میبرندمان،
از هوا میبرندمان،
داخل ماشین را برایمان چراغانی کردند!
وقتی هیچ چیزی تغییر نکرده پس چرا باید کرایه تاکسی بیشتر شود؟
البته یک موضوع هم هست!
شاید رییس آنجایی که نرخ تعیین میکند خواسته به خودش "حال" بدهد
شاید هم مخارج زندگی بنده ی خدا کمی بالا رفته
و خواسته ما هم در غمش شریک باشیم.
شاید هم خب از بالا دستور گرفته که...
و شاید میخواستند ملت را در روز عید غافلگیر کنند، که ایده ی خیلی خوبی بود
به نظر من!
اما شاید هم ...
نمیدانم!
کاش میتوانستم به آنها که عرضه ی تثبیت کردن هیچ نرخی را ندارند بگویم:
لطفا دل از میز و صندلی تان بکنید
بروید بنشینید خانه تان
اینقدر برای آخرتتان توشه های پربار نیندوزید
یک مرتبه دیدید همه ی بهشت برای شما شد از این همه خدمت به خلق الله
آن وقت بهشت کم آمد!
ماست بندی زدن هم پیشه خوبی ست
امتحانش کنید!
